उपनिधा _upanidhā

उपनिधा 3 U.

1 To put or place near; to bring or lead near to; कर्णयोरुपनिधाय (मुखम्) Āśval.; वहति समीरे मदनमुपनिधाय Gīt.5.

-2 To produce, cause; भयमुपनिदधे स राक्षसानाम् Bk.4.45.

-3 To present; उद्दिष्टामुपनिहितां भजस्व पूजाम् Māl.5.25.

-4 To deposit, entrust दृष्ट्वा पूर्वोपनिहितं निधिम् Ms.8.37,196.